Ιερός Ναός Ταξιαρχών
Γεια σας!
Είμαι ο Ιερός Ναός των Παμμεγίστων Ταξιαρχών και βρίσκομαι στη βορειοανατολική πλευρά της Άνω Πόλης, κάτω από τα τείχη, κοντά στο βυζαντινό λουτρό. Είμαι ένα από τα σημαντικά βυζαντινά μνημεία της Θεσσαλονίκης, αν και το πέρασμα του χρόνου με έχει αλλάξει αρκετά, με διάφορες προσθήκες και επισκευές.
Χτίστηκα στο δεύτερο μισό του 14ου αιώνα. Σύμφωνα με την παράδοση και στα βυζαντινά χρόνια ήμουν αφιερωμένος στους Ταξιάρχες Μιχαήλ και Γαβριήλ. και αρχικά αποτελούσα το καθολικό μιας μονής.
Στην Τουρκοκρατία με μετέτρεψαν σε τζαμί, και τότε με έλεγαν Ικί Σεριφέ Τζαμί, δηλαδή “τζαμί των δύο εξωστών”, λόγω του μιναρέ μου με τους δύο εξώστες. Λένε ότι οι εξώστες συμβόλιζαν τους δύο Αρχαγγέλους. Όταν η Θεσσαλονίκη απελευθερώθηκε το 1912, ξαναλειτούργησα ως χριστιανικός ναός. Από το 1914 μέχρι το 1916 φιλοξένησε πρόσφυγες από τη Θράκη. Ο μιναρές μου κατεδαφίστηκε το 1925, και το 1953 αναστηλώθηκα.
Στην αρχική μου μορφή, ήμουν μια μικρή μονόχωρη ξυλόστεγη βασιλική, με δύο επίπεδα και μια στοά σε σχήμα Π, που κατέληγε σε δύο παρεκκλήσια. Από τότε, όμως, έχουν αλλάξει πολλά. Σήμερα σώζεται μόνο το ανατολικό μου τμήμα, με την αψίδα του ιερού. Στη νότια πλευρά μου έχει προστεθεί ένα ακόμη κλίτος για να χωρά περισσότερος κόσμος, ενώ στη δυτική έχω έναν κλειστό νάρθηκα. Κάτω από το υπερυψωμένο δάπεδό μου υπάρχει μια κρύπτη, όπου θάβονταν μοναχοί, όπως μαρτυρούν τα αρκοσόλια (χωνευτές σαρκοφάγοι) στους τοίχους. Σήμερα είναι αφιερωμένη στους Αγίους Θεοδώρους και λειτουργεί ως χώρος λατρείας.
Η εξωτερική μου τοιχοποιία είναι χαρακτηριστική των βυζαντινών μνημείων της Θεσσαλονίκης, πλινθοπερίκλειστη, με πλούσιο κεραμοπλαστικό διάκοσμο. Στην ανατολική μου πλευρά διατηρώ ακόμα τις οδοντωτές ταινίες και τους κιονίσκους. Στο εσωτερικό μου θα βρεις αξιόλογες τοιχογραφίες, πιθανότατα έργα του ζωγράφου Γεώργιου Καλλιέργη. Από τις παραστάσεις που σώζονται, ξεχωρίζουν η Ανάληψη του Χριστού και η Πεντηκοστή (του 14ου αιώνα), που είναι φιλοτεχνημένες στα δύο αετώματά μου.
Πηγές:
- Μακροπούλου Δ., Η Θεσσαλονίκη και τα μνημεία της, Εφορεία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων Θεσσαλονίκη 1985, σ. 119-120.
https://t.ly/P55jw (ιστοσελίδα του Ναού)
Holy Church of the Pammegistoi Taxiarches
Hello!
I am the Holy Church of the Pammegistoi Taxiarches and I am located on the northeast side of the Upper Town, under the walls, near the Byzantine bath. I am one of the important Byzantine monuments of Thessaloniki, although the passage of time has changed me quite a bit, with various additions and repairs.
I was built in the second half of the 14th century and was originally the katholikon of a monastery whose name, however, is no longer known. During the Turkish occupation I was converted into a mosque, and then I was called Iki Serife Mosque, meaning "mosque of two exotics", because of my minaret with two exotics. It is said that the exosters symbolized the two Archangels. When Thessaloniki was liberated in 1912, I reopened as a Christian church. My minaret was demolished in 1925, and in 1953 I was restored.
In my original form, I was a small one-room wooden-roofed basilica, with two levels and a P-shaped portico that ended in two chapels. Since then, however, much has changed. Today only my eastern part, with the sanctuary arch, survives. On my south side another nave has been added to accommodate more people, while on the west I have an enclosed narthex. Under my raised floor is a crypt where monks were buried, as the arches on the walls attest. Today it is dedicated to Saint Theodore and serves as a place of worship.
My external masonry is typical of the Byzantine monuments of Thessaloniki, brick-lined, with rich ceramic masonry and a richly decorated wall.
Heilige Kirche der Pammegistoi Taxiarches
Hallo!
Ich bin die Heilige Kirche der Pammegistoi Taxiarches und befinde mich an der Nordostseite der Oberstadt, unter den Mauern, in der Nähe des byzantinischen Bades. Ich bin eines der wichtigsten byzantinischen Denkmäler von Thessaloniki, obwohl ich im Laufe der Zeit durch verschiedene Ergänzungen und Reparaturen ziemlich verändert wurde.
Ich wurde in der zweiten Hälfte des 14. Jahrhunderts erbaut und war ursprünglich das Katholikon eines Klosters, dessen Name jedoch nicht mehr bekannt ist. Während der türkischen Besatzung wurde ich in eine Moschee umgewandelt und wurde dann Iki Serife Moschee genannt, was „Moschee der zwei Exoten“ bedeutet, wegen meines Minaretts mit zwei Exoten. Es heißt, dass die Exoten die beiden Erzengel symbolisieren. Als Thessaloniki 1912 befreit wurde, wurde ich als christliche Kirche wiedereröffnet. Mein Minarett wurde 1925 abgerissen, und 1953 wurde ich restauriert.
In meiner ursprünglichen Form war ich eine kleine Einraum-Basilika mit Holzdach, zwei Stockwerken und einem P-förmigen Säulengang, der in zwei Kapellen endete. Seitdem hat sich jedoch viel verändert. Heute ist nur noch mein östlicher Teil mit dem Bogen des Heiligtums erhalten. An meiner Südseite wurde ein weiteres Schiff angebaut, um mehr Menschen aufnehmen zu können, während ich im Westen einen geschlossenen Narthex habe. Unter meinem Doppelboden befindet sich eine Krypta, in der die Mönche begraben waren, wie die Bögen an den Wänden bezeugen. Heute ist sie dem Heiligen Theodore geweiht und dient als Kultstätte.
Mein Außenmauerwerk ist typisch für die byzantinischen Monumente von Thessaloniki, mit Ziegeln verkleidet, mit reichem Keramikmauerwerk und einer reich verzierten Wand.
l'Église des Archanges
Bonjour!
Je suis l'Église des Archanges, située du côté nord-est de la Ville Haute, sous les murs, près du bain byzantin. Je suis l'un des monuments byzantins importants de Thessalonique, bien que le passage du temps m'ait beaucoup modifiée, avec diverses ajouts et réparations.
J'ai été construite dans la seconde moitié du XIVe siècle et à l'origine, je servais de cathédrale pour un monastère dont le nom n'est plus connu aujourd'hui. Pendant la période ottomane, j'ai été transformée en mosquée et on m'appelait alors İkî Şerife Camii, c'est-à-dire "mosquée des deux galeries", en raison de mon minaret avec ses deux galeries. On dit que les galeries symbolisaient les deux Archanges. Lorsque Thessalonique a été libérée en 1912, j'ai retrouvé ma fonction d'église chrétienne. Mon minaret a été démoli en 1925, et j'ai été restaurée en 1953.
Dans ma forme originale, j'étais une petite basilique à toit en bois à une seule nef, avec deux niveaux et une galerie en forme de P, qui menait à deux chapelles. Depuis, beaucoup de choses ont changé. Aujourd'hui, seule ma partie orientale est conservée, avec l'arc du sanctuaire. Sur mon côté sud, une autre nef a été ajoutée pour accueillir plus de monde, tandis qu'à l'ouest, j'ai un narthex fermé. Sous mon sol surélevé, il y a une crypte où étaient enterrés des moines, comme le montrent les arcosolia dans les murs. Aujourd'hui, elle est dédiée aux Saints Théodore et sert de lieu de culte.
Ma maçonnerie extérieure est caractéristique des monuments byzantins de Thessalonique, en brique avec une riche décoration en céramique. Sur ma face est, je conserve encore des bandes dentelées et des petits colonnes. À l'intérieur, tu trouveras des fresques remarquables, probablement des œuvres du peintre Georgios Kalliergis. Parmi les scènes conservées, se distinguent l'Ascension du Christ et la Pentecôte, qui sont peintes dans mes deux pignons.
